Voor het maken van zeefdrukvormen wordt in uitzonderlijke gevallen metaalgaas toegepast. Fosforbronsgaas, dat jaren geleden nog wel werd gebruikt bij het zeefdrukken van behang en textiel, wordt praktisch niet meer toegepast. Roestvrij of roestvast staalgaas wordt tegenwoordig vooral gebruikt voor het maken van drukvormen die nodig zijn voor het drukken van zeer nauwkeurig paswerk en voor te verwarmen keramiek- en glasinbrandverven.
Polyester gaas is geweven van garens die zijn vervaardigd uit lineaire polymeren die ontstaan door het verteren van aromatische dicarbonzuren (bijvoorbeeld tereftaalzuur) met glycolen (bijvoorbeeld ethyleenglycol). De toegepaste garens zijn zowel monofiel als multifiel. Weefsels van multifiele of meervoudige garens worden nog wel in de textielzeefdruk (de filmdruk) gebruikt, maar in de grafische zeefdruk wordt vrijwel uitsluitend monofiel gaas toegepast. Multifiele gazen zijn grofmazig, onregelmatig, hebben een slecht inktdoorlatend vermogen en een matige slijtvastheid.
De feestmaand december staat weer voor de deur en dat betekent dat er weer volop reclame wordt gemaakt voor speelgoed voor kinderen. Al vele tientallen jaren mag de speelgoedsector rond de maand december rekenen op bovengemiddelde belangstelling van ouders en grootouders. Toch is speelgoed niet altijd zo onschuldig als het lijkt. Kies daarom voor de kindvriendelijke verf van Klunder Screen & Digital Print. Met deze kindvriendelijke verf kiest u voor de zekerheid dat kinderen veilig en onbezorgd met hun speelgoed kunnen spelen.
Zeefdrukgazen worden tegenwoordig meestal gemaakt van kunststofdraden. Kunststof is een synthetisch macromoleculaire stof die door plastische vormgeving haar materiaalfunctie verkrijgt. Kunststof of plastic is dus geen natuurproduct, maar een langs chemische weg vervaardigde grondstof, die overigens wel is verkregen uit natuurlijke stoffen zoals steenkool en aardolie.
Zijde is ooit een veel gebruikt materiaal voor het maken van zeefdrukgaas geweest. In de Europese zeefdrukindustrie wordt zijden gaas vrijwel niet meer toegepast en ook in Amerika loopt de vraag naar zijden gaas terug voor de zeefdruk.
Een zeefdrukinkt heeft enkele bijzondere eigenschappen. Aan die eigenschappen ontleent de zeefdruk ook voor een belangrijk deel zijn bestaansrecht. Door middel van het zeefdrukprocédé kan vrijwel elke inkt, verf, pasta of vloeistof worden bedrukt. Terwijl met de andere drukprocédé meetal alleen papier, soms plastic bedrukt kan worden, kan men met zeefdruk in principe elk materiaal van een zeer dikke of dunne inktlaag voorzien. Men drukt behalve op papier, karton, plastic met evenveel gemak op hout, textiel, metaal, glas of keramisch materiaal. Er zijn zelfs banketbakkers die taarten bezeefdrukken met chocolade-inkt, er zijn lichtgevende inkten, inkten met bloemengeur en elektrische stroom geleidende inkten. Geen ander drukprocédé kent zo’n grote verscheidenheid aan drukinkten als de zeefdruk.
Zonder gebruik te maken van dure machines kan men met zeefdruk perfect drukwerk maken, Met behulp van een zeer eenvoudig klemapparaat is het mogelijk zeefdrukwerk te maken dat aan kwaliteit niet onder doet voor drukwerk gemaakt op een automatische machine.
Een van de vroegst ontwikkelde zeefdrukapparaten was de Selectasine-machine, die in 1918 in Amerika en enkele jaren later in Europa op de markt werd gebracht. Al in 1925 ontwikkelde de Amerikaan James Flockhart de eerste cilinderzeefdrukmachine, maar desondaks werd nog jarenlang het meeste zeefdrukwerk op druktafels met de hand gedrukt. Direct na de Tweede Wereldoorlog breidde de zeefdruk zich sterk uit. Er ontstond een beter gestructureerde zeefdrukmachine-industrie omdat de vraag naar professionele drukmachines steeg.
Om kleding en andere producten te drukken door middel zeefdruk, zijn er een aantal belangrijke materialen nodig. Zoals zeefdrukgaas, het gaas is de basis voor een zeefdruk. Zeefdrukgaas is een weefsel vervaardigd uit kunststof- of metalen draden of uit draden van natuurlijk materiaal. Kennis van de soorten gaas en de vele toepassingsmogelijkheden is voor een goede beheersing van de techniek noodzakelijk. Storingen tijdens het drukken en een te hoog inktverbruik kunnen worden voorkomen door een juiste keuze en een goede verwerking van het gaas. Tegenwoordig kan een keuze worden gemaakt uit tientallen soorten zeefdrukgazen. Doorgaans kiest de zeefdrukker voor een beperkt aantal verschillende gazen en onderschat daardoor soms de belangrijke functie van het zeefdrukgaas.
Aan zeefdrukgaas worden zeer hoge eisen gesteld. Het gaas moet strak gespannen kunnen worden, de draden van het gaas moeten van gelijke dikte zijn, de maasopeningen, moeten zeer gelijkmatig zijn, het draadmateriaal mag niet worden aangetast door sjabloonchemicaliën of inktoplosmiddelen. Een weefsel van katoen voldoet niet aan de gestelde eisen. Voor het weven van zeefdrukgazen worden dan ook speciale garens gebruikt en bijzondere productiemethoden toegepast. De eerste zeefdrukgazen werden gefabriceerd in weverijen die stoffen maakten voor zeven en filters. De naam van een van de gaasfabrikanten Züricher Beuteltuchfabrik wijst hier nog op.
Wie in Nederland voor het eerst zeefdrukte en wanneer dat gebeurde, is niet bekend. Verondersteld wordt dat in de periode van 1920 tot 1930 voor het eerst gesjabloneerd werd met behulp van het zeefdruksysteem. Het is echter niet uitgesloten dat al voor die tijd in ons land op een of andere wijze van deze doordrukmethode gebruik is gemaakt.
De grafische zeefdruk komt voor een belangrijk deel voort uit de ontwikkelingen in de textiele zeefdruk, de zogenaamde filmdruk. Als industrie is de textielzeefdruk ook veel ouder en eerder professioneel toegepast dan de grafische zeefdruk.
In 1907 werd aan de Engelsman Samuel Simon een patent verleend dat in het bijzonder bedoeld was voor het bedrukken van stoffen. De industriële toepassing van de grafische zeefdruk is in Europa pas na de Tweede Wereldoorlog op gang gekomen, hoewel in Engeland al eerder sprake was van een min of meer professionele aanpak. In 1917 maakte de Royal Aircraft Factory in Hendon al gebruik van de zeefdruk voor het drukken van nummers op gelakte materialen. Het zeefdruksysteem Selectasine werd in 1918 in Engeland gepatenteerd terwijl in 1920 Sidney James Waters te Londen het Amerikaanse patent verkreeg voor de ontwikkeling van fosforbrons-zeefdrukgaas. Vooral veel Amerikaanse uitvindingen hebben een bijdrage geleverd aan de verbetering van de zeefdruktechniek.